Donderdag
20 Maart 2014: Flinke tegenslag opname 22
Rond een uur of 10:00
uur wakker geworden en toen met een bakje thee naar het nieuws op tv
gekeken. Omdat het prachtig weer is vandaag. Wil ik vanmiddag lekker
een wandeling gaan maken. Rond 11:00ur naar de badkamer gegaan. Toen
ik de douch cabine aan het schoonmaken was hoorde ik wat vallen. Ik
dacht dat het mijn wisser was gevallen, maar toen ik naar beneden
keek zag ik mijn voedings-sonde liggen. Shit mijn sonde die er nog
net geen 3maanden er inzit ligt er uit. Snel maak ik de douche droog.
Stap uit de cabine en gooi een handdoek om me heen. Haal de pleister
van de insteek af en maak met wat gaasjes het schoon. Daarna probeer
ik de sonde terug te stoppen, maar omdat de sonde slap en er een
behoorlijk lang stuk er in moet lukt het niet. De sonde rolt op. Snel
kleed ik me aan. ik heb zo haast dat ik kleren die eigenlijk in de
was moeten aan doe. Ik pak mijn voeding tas en een bakje om daar de
sonde in te stoppen.
 |
| De Sonde |
Daarna ga ik als een speer met de auto naar het
ziekenhuis. Gelukkig zit het verkeer mee. Bij de SEH van het amphia
meld ik dat mijn sonde er uit ligt. ik mag in de wachtkamer wachten.
Maar dat wachten duurt langer dan ik dacht. er gaan zelfs mensen die
naar mijn binnenkomen eerder naar binnen. Rond 12:45uur wordt ik
eindelijk geroepen. Men dacht dat ie verstopt zat. Ik wordt naar
behandelkamer 15 gebracht. Rond 13:15uur komt een arts langs en ja
hoor ze kent me. Ze kijkt even naar de buik enz. De insteek is al
dicht.
Dan zegt ze "de hoge bloeddruk zal van de schrik zijn"
Ik zeg hoe zo! Dan wijs ze naar de monitor. Die staat op 200/98. Dan
zeg ik " maar die hebben ze niet gecontroleerd hoor. Die monitor
stond al zo!" Ze gaat overleggen met mijn mdl-arts. Daar zit ik
dan. Ik voel me niet ziek, dus speel ik terwijl maar een spelletje op
de telefoon. Rond 14:00uur komt de arts terug. Ze heeft overleg gehad
met mijn eigen mdl-arts. Die weet het op dit moment ook niet. Omdat
ze geen half werk willen en op spoed alleen maar
assistenten-chirurgie staan. Wordt ik opgenomen op unit 28 en zal er
vandaag nog een chirurg komen kijken. Even later wordt ik opgehaald.
En dit keer niet met een rolstoel of met bed. Nee ik loop gewoon naar
de afdeling. Ik loop samen met een verpleegster die ook nog een
andere patiënt in een rolstoel heeft opgehaald. De zusters lachen
als ze met 2 patiënten de afdeling op loopt. Ik kom op een 4
persoonskamer te liggen. Ik zou eigenlijk ook een infuus krijgen,
maar een zuster heeft geregeld dat dit niet nodig is, omdat ik zelf
genoeg drink. Daar zit ik dan op bed in mijn gewone kleding te
wachten op de chirurg. Voel me niet ziek, er is geen bloed geprikt,
heb geen infuus, mag gewoon drinken enz. Dit maak ik niet vaak mee
als ik wordt opgenomen.
Rond 17:30uur komt er een chirurg langs. Hij kijkt
even naar de buik. Hij gaat overleggen. Moet dus in ieder geval
vannacht blijven. Tijdens het avondeten komen ze met een warme
maaltijd aan. "nou doe maar gewoon een bouillion" want ik
zie het al voor me. Dan eet ik nu een warme maaltijd. Krijg last van
mijn buik enz. 's Avonds komt mijn zwager en zus wat spullen brengen.
Mijn zus brengt ook mijn auto naar huis. Wat een dag. In plaats van
dat ik een wandeling zou gaan maken en van het weer zou gaan
genieten. Heb ik maar weinig van het weer gemerkt en lig ik weer in
het ziekenhuis.
Zo en vannacht eens slapen zonder allemaal
slangen!
Vrijdag
21 Maart 2014: Spannend
Niet echt geweldig
geslapen. Er was en zeer onrustige patiënt op de kamer. Maar door de
oordopjes tocht wel iets geslapen. Na het douchen enz wat zitten
puzzelen.
Rond 10:30uur komt de zaalarts langs: Ze kent me
nog van afgelopen december. Omdat men het meteen goed willen
aanpakken gaan de mdl-artsen samen met chirurgen overleggen. Het is
wel vervelend dat het bijna weekend is en er dan weinig gedaan wordt.
Ze vertelt dat er 2 mogelijkheden zijn. Men gaat op dit moment uit
van een operatie. Als ik maandag aan de beurt ben, dan krijg ik geen
sonde voeding meer, want 2 dagen is te overbruggen en met neus-sonde
krijg ik weer last van misselijkheid. Ik zou dan wel met
weekendverlof mogen. Als de ingreep pas eind vorige week is, dan
krijg ik voeding via de bloedbaan en dat zal dan vandaag nog
gebeuren. Over een uur weet ze meer.
 |
| Dat is schrikken! |
Shit dat is toch wel even schrikken. Hoop dan maar
dat het maandag is. Dan kan ik in ieder geval morgen met ma naar een
verjaardag en 's avonds naar een concert. En kan ik de entreekaarten
voor Rowwen Heze in het chasse a.s donderdag uitprinten, zodat ma met
iemand anders kan gaan. Dat heeft ze verdiend naar haar slechte start
van het jaar. Even later belt ma op. Ik vertel dat ik nog niet veel
weet en moet afwachten.
Om 11:30uur komen er in eens twee zusters de kamer
met de mededeling dat ik naar beneden mag. Ik heb geen tijd om mijn
moeder te bellen. Met bed en al wordt ik naar beneden gebracht. Op
bed ligt al een nieuwe sonde. De zelfde als die er in zat. Er zitten
ook pinnen bij, waar die voor zijn weet ik niet en wil ik denk ook
niet weten. Onderweg hebben de zuster er over of ik geen infuus had
moeten hebben voor het plaatsen van de peg-sonde. Ik denk peg-sonde,
maar dat wil ik niet. Als we niet naar de scopie afdeling gaan, maar
naar de röntgen afdeling weet ik het helemaal niet meer. Bij de
röntgen afdeling weten ze wel dat ik kom, maar er is nog geen order.
De zusters hebben die ook niet, want die kregen van de zaalarts te
horen. Dat ze meteen me mijn naar beneden moesten.
Nadat het goed is mag ik naar wachtkamer 5. Dan
wordt ik even op de gang gezet en sta ik bij de Katherisatiekamer.
Het is nog onduidelijk hoe en wat, omdat alles zo snel moest gaan. De
zusters gaan terug en wordt door 2 verpleegkundige de
Katheterisatiekamer ingereden. Daar mag ik overstappen op de
behandeltafel. En wordt het duidelijk. Een chirurg gaat proberen
onder plaatselijke verdoving om de insteek weer open te maken.
Even later wordt alles klaar gemaakt. Ik krijg 2
verdoving puiten rond de insteek. Wat een klote spuiten zijn dat.
Daarna wordt de buik afgedekt en de röntgenbuis boven mijn buik
gehangen. Hierna zet in een dunne pen door de insteek. Daarna wordt
er een leidraad naar binnen gebracht en
blijkt de insteek weer open. Hierna gaat over de leidraad de nieuwe
sonde en gaat de sonde de dunne darm in. Via de beeldschermen kan ik
mooi meekijken dat de sonde er in gaat. Nu wordt er contrast
vloeistof ingespoten om te kijken of ie goed ziet. Yes op de
beeldschermen is goed te zien dat ie goed ziet. Hierna wordt ik onder
de röntgenbuis vandaan gehaald. En krijg nog 2 verdovingsspuiten.
Daarna wordt de sonde vast gezet door hechtingen. Daarna mag ik terug
op bed en mag in de kamer wachten tot ik gehaald wordt. Terwijl wordt
de kamer weer klaar gemaakt waar voor ie is. Omdat er nu een plekje
vrij was en de kans groot was dat het ging lukken moest het allemaal
zo snel. Omdat dit bijna niet hier gedaan wordt, was het allemaal
even onduidelijk.
Even later komen ze me weer halen. Rond 13:00uur
ben ik weer terug op de afdeling. Wat ben ik blij zeg. Geen operatie!
Wat hebben ze juist en snel gehandeld. Rond 13:30 is mijn moeder er.
Toen me moeder beneden vroeg waar ik lag zieden ze dat ze wel even
aan de zuster moest vragen of ze er bij mocht. Mijn moeder dacht he!
hij heeft helemaal niet gebeld. Nee daar had ik ook geen tijd voor.
Vanavond wordt de voeding pas aangesloten, omdat ie er maar kort van
af is. Mag hij meteen op de goeie snelheid.
 |
| Hij zit er weer in! |
Als ik 's middags even naar de wc ga voel ik wat
licht worden in het hoofd. Dit komt door de vele verdoving die ik heb
gehad. Ook merk ik dat de verdoving wat uitgewerkt is, want krijg
last van de insteek.
Met het avondbezoek mijn beste maat op bezoek
geweest. Rond 20:30uur wordt de voeding aan gesloten.
