De dag zelf

Donderdag 4 Juni 2015: De dag zelf

Om 03:30 uur gaat de wekker van mij en me zus. Onze tante blijft nog liggen. En wat drukte rond deze tijd op de camping het lijkt wel of het 08:00 uur is. Rond 03:45 uur rijden we richting het dorp.



Als we daar geparkeerd hebben op een parkeerveld lopen we naar de start. Daar zien we de lopers en wandelaars starten. Wat indrukwekkend. Even later komen ook de fietsers voorbij die in het dorp zijn gestart. Rond 05:30 uur lopen we terug naar de auto en rijden terug naar de camping. Daar ontbijten we. Daarna koppel ik me af. Hierna is het klaarmaken voor vertrek.

Rond 07:20 uur rijden we weer naar de parkeerplaats in het dorp. Vandaar lopen we richting de start.


De start!

Om 07:45 uur beginnen we aan onze klim.

Bocht 16!

We spreken af dat ieder zijn eigen tempo loopt en we bij elke bocht op elkaar wachten. Mijn zus en tante lopen meteen wat sneller dan ik.  Tot bocht 16 gaat het redelijk. We lopen in de schaduw en hebben nog maar weinig last van de zon. Bij bocht 16 vul ik wel meteen een van mijn bidons.  Het is een geweldige sfeer onderweg.
Het wordt wel steeds zwaarder.

Kaars voor Pa in bocht 13

Bij bocht 14 blijven we even bij de kaarsen staan die daar staan. Hiertussen staat ook de kaars van opa en oma frijters.
Bij bocht 13 staan we even stil bij pa. zijn kaars staat hier, maar wat is dit zwaar. Mijn zus en ik hebben het even goed moeilijk. Tante Corrie kijkt van afstand toe.

Na 2,5 uur zijn we bij bocht 10. We zijn op de helft, maar het wordt ook steeds warmer.

Bij de Nederlandse bocht 7 besluiten even een langere pauze te houden. We hebben achter de bocht een bankje gevonden met prachtig uitzicht.

bocht 7

uitzicht van onze pauze plek

Bij het dorpje Huez staat een carnavalskapel te spelen en als echte Brabanders lopen we er hossend voorbij!

Het begint steeds zwaarder te worden. We lopen steeds langzamer. En ben al met mijn 5e bidon bezig. Ze staan onderweg ook met stukjes appels, Stukjes banaan en Komkommer in zout water.
Tante Corrie krijgt het ook steeds zwaarder. We lopen nu midden in de zon. Bij een bocht moet Tante Corrie even gaan liggen.  Ze is goed moe, maar heeft verder nergens last van.
Langzaam tellen we de bochten af. En zien we het dorp Alpe d'huzes steeds dichterbij komen.
Onderweg bij een radiostation  wordt er gevraagd hoe oud tante corrie is (70). Ze krijgt onderweg veel aandacht. Veel mensen die inhalen vragen hoe het gaat aan haar. Onderweg roepen ze onze namen ( staan op de startnummers), maar bij Tante corrie roepen ze toch iets harder. Mooi om te zien.
Tussen bocht 2 en 1 mag tante Corrie even bij onbekende ( vreemde worden vrienden) onder de party tent op een stoel zitten en mijn bidon wordt gevuld.










En dan bocht 1. Bij het begin van Alpe d'huzes ( waar vroeger de finish was) gaan we nog even een cafe binnen om te plassen en dan genieten van het laatste stukje. Wat een sfeer in de straatjes van het dorp.







 Even later lopen we door een tunnel. Hier staat een schoolklas en de kinderen geven allemaal een hive five. Als ik uit de tunnel kom heb ik tranen in mijn ogen. Wat  een beleving Geweldig!

De Finish!

De ontlading! Live op TV!

Trots!

 Als we bij de rotonde voor de finish zijn. Maken we nog wat foto's en dan pakken we elkaar de hand en gaan het laatste stukje. Wat een ervaring en de tranen komen en dan de finish. Ik val met tranen in de armen van mijn zus. Yes we hebben het geflikt. Dit had ik aan het begin van dit jaar niet kunnen bedenken.

De vlaggentjes!

Hierna lopen we naar Palais des Sport. Daar gaan we beneden bij de wc even lekker zitten en droge sokken aan doen en droge shirt. En we hebben geen blaren of ander problemen.

Hierna gaan we bij de finish kijken. Rond 17:00  uur gaan we in de grote tent eten. Wat een gezelligheid zo met zijn alle eten. Als we te zitten eten kom het met bakken uit. Beneden was er ook veel regen gevallen. Maar het klaart weer op.
Na het eten gaan mijn zus en ik te voet via een andere weg naar bocht 3 om daar aan te sluiten bij de saamhorigheidsklim. Toch weer ruim 4 km lopen.

Saamhorigheidsklim!

Rond 19:15 uur komen de hardlopers die beneden zijn gestart bij bocht 3 en sluiten we aan. De groep is niet groot, maar wel gezellig. Je raakt met andere mensen aan de praat. en je beleeft het laatste stukje anders dan de eerste keer.
Onderweg wachten de hardlopers elke keer op de wandelaars. Het laatste stukje lopen we allemaal hard ( nou ja hard. meer dribbelen). Het stukje finish beleef je nu helemaal anders.
Hierna is het afsluiten begonnen. De vrijwilligers komen over de finish. En als laatste de motards en Ambulance van ambulance wens! Prachtig om te zien en zeer indrukwekkend. En wordt het Alpe d'huzes nummer gespeeld door Maarten en Margriet.

Ondertussen lopen wij naar de bus die ons om 20:30 uur naar beneden brengt. Wat leuk om al die bochten nog eens keer te zien. Onverstelbaar hebben wij daar gelopen. En ze zijn al bezig met opruimen.
Rond 21:00 uur zijn we beneden en moet dan nog een km naar de auto lopen. Rond 21:30 uur zijn we op de camping. Even lekker douchen ( het is een gekke huis bij het douchen), aansluiten en lekker naar bed.
Wat een dag. Zeer bijzonder. Een geweldige ervaring!